"Hangi dili konuşuyor olursa olsun, kalbimin bir başkasının göğsünde atmasına izin verin. Tek istediğim, onun, nasırlı ellerinin kalınlığı eşitsizliklere karşı öfke kıvılcımlarını canlı tutacak bir işçinin çocuğu olmasıdır. Kalbimin, çok uzak olmayacak bir gelecekte, çocuklarının onu her sabah güzel gülümsemeleriyle selamlayacağı ve birlikte bütün neşe ve oyunları paylaşacakları bir köy öğretmeni olacak bir çocuğun göğsünde atmasına izin verin."
Tahran yakınındaki Kerec (Recai Şahr) cezaevindeki hücresinde idam edilmeden önce organlarını bağışlayan ve İran İstihbaharat Bakanı Kolaam-Hoseyn Ezhei'ye mektup yazan öğretmen Ferzad Kemanger'in bu talebi kabul edilmemişti.
