Gözlerimde yaşanmamış bir hayatın buğusu kalmış,
Devletinin unuttuğu bir halk gibi yalnız bakıyorum dışarıya,
Puslu bir rüyaya benziyor düş,uyanık.
Piyasada yok satıyor arabesk öfke
Ve artıp duruyor cam silici çocuklar
Gözlerindeki camın buğusu ile
Şairler kuytuluklarında
Sözcük savuruyor hayata
Ve bagırıyor her gece işsiz bir genç
‘’-Tanrım neden verdin bu işi bana! ’’
Oysa bir hayli artmış ağızlarda sevgi sözcükleri
Yürekte azalan, ağızda artıyor işte..
Dili lal bir çocuk var duvar dibinde
üstüne maviliğin gülüşünü giymiş
ordan biri sesleniyor bana:
-‘’konuşamaz o ‘’
Dönüyorum ona;
-‘’evet, o arka sırada oturan çocuk
Siz ön sıradakilere,en kritik anda kalbini gösterip konuşacak.’’
Dönüp giderken bir ses duyar gibi oluyorum dili lal çoçuktan;
-‘’beni yalnızlık büyüttü, siz küçülttünüz ‘’
Ve soruyorum size;
temiz bir vicdanın maliyeti ne kadar?
arda kalır mı ömürden bişeyler;
bir aşk, bir mutluluk sığdırmaya.
Koşan bir tay hatırlatıyor özgürlüğü
düşüyorum ardına
sahibine varana kadar…
Sonra birlikte bağlıyoruz tayın segrini
Dünya 6 milyar insanın
düştügü ıssız bir ada
yanımıza almayı unuttuğumuz üç şey:
-kendimiz.
-kendimiz.
-kendimiz.
Kapılarımıza dizmişler çaresizliği, umutsuzluğu
Başka bir yüzle,başka bir dille çıkın diyorlar sokağa.
Ama sanmayın açmayacağız kapımızı
Düşe düşe örgendik ömür -metre engelli koşuyu
Koltuklarında izleyenler bilir bunu
Sen yalnızlığın babalık yaptığı bir ailenin çocuğusun
Kendini çoğaltmayı öğrendin kalbim.!
Bilirsin yaraların kanadığı yerde
Tuz uzatırlar en çok
Sen melhem ol yine de öfkene
Filler devrilirken üstümüze
devrik cümleye gerek yok
ne sonda ne başta
üstümüzde kalır
ölüm eylemi…
Bu çimenin file,son şiiridir
En yeşil yerinden,en griye.
