...
out of the ash
I rise with my red hair
and I eat men like air.
Sylvia Plath
geçen temmuz ölüyordum sonra ölmedim
temmuz en uygunuydu uyuyup uyanmamanın
ölüm aydınlık bir şeydi karanlıkta ama ölmedim
uzun ve dardı sırt üstü metal olsa soğuk derdim
önümü arkamı görmeden sobeledim
ölümü biraz da böyle sevdim
on saniyede bir tik tak
sonra Tıııırrrrrr Tak! Tak!
beyni tarayıp geçen
öğretilmiş bilgileri bitiren bir temmuzdu
- bitti -
doktor dediklerini çağırdım
Doktor Lecter* dedim hey doktor!
gel dedim sana Lecter! bak, ölmedim
belki evi özlemiştim
belki tutunmayı beceriyle yaşamaya
- yaşamak beceri işi diye söylemedim –
duvar duvar üstüneydi kirişler verevine
koca mevsim hiç çiçek görmemiştim
çiçek benim neyimeydi, öldürmezdi beni yoksunluk
hayret etmeyi unuttum, gecenin günden farkını ve rakamları
bir basküle kuş olup konmayı bildim
her gece uykumu bölüp geleceği yeniledim
her sabah buna inanmayı
bazı numaralar kodlanmıştı ama çok kollamadan
hepsini yuttum doktor, yutkundum
ben böyle bildim kasdınızı
ezberden sayarım üstünüzü ve astınızı
hep hatırladım onca dalgındım oysa
otobüse bindirip el sallamaları
kafa sallamaları her tanışmaya
karşılıklı konuşunca buharlaşan havayı
önüme ölümü rakip
dirimi kavi kılmaları
hepsine tamam peki, bir dakika daha verin bana
her şeyi değil belki ama
eksik doğrularınızı tamamlarım
doğuyu tanımlarım
batı eksenli sarmalanmış çöpleri kapılarda
derledim - topladım tam köprülere başlamışken
bir Deli Dumrul, deli deli tam dumrul
geçişsiz ve isteşli her fiilde deli
geçişli ve isteksiz her köprüde Dumrul
bir ev neydi, neredeydi, tam önünde durdum
kendini vuran bir hedef tahtası tam onikiden
ne ilacı seven ne bir dişe gelen
küllerin içinden bir kızıllığa ölüm dersen Lecter
sırasını savmıştır
takdir Allah’tan.
* Dr. Hannibal Lecter
